Κατάθλιψη
Πόσες φορές δεν ακούμε στην καθημερινότητά μας κάποιον να λέει ‘‘Έχω πέσει σε κατάθλιψη’’, επειδή έχει συμβεί ένα δυσάρεστο γεγονός ή αντιμετωπίζει μια δύσκολη κατάσταση και η ψυχολογία του δεν είναι ιδιαίτερα ανεβασμένη. Ιδιαίτερα την σημερινή εποχή της κρίσης και της αβεβαιότητας, τείνει να εμφανίζεται περισσότερο από ποτέ. Η θλίψη μοιάζει να είναι το φυσικό και το αναμενόμενο στις ζωές όλων.
Αρκούν όμως αυτά για να υιοθετήσουμε τον όρο ‘‘κατάθλιψη’’; Η αλήθεια είναι ότι το να ‘‘έχουμε τις μαύρες μας’’ ενίοτε, είναι απολύτως φυσιολογικό και αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας. Όμως για να πούμε ότι πάσχουμε από κατάθλιψη χρειάζονται περισσότερα.
Συμπτώματα
Παρακάτω αναφέρονται κάποια συμπτώματα που ενδεχομένως υποδηλώνουν την παρουσία κατάθλιψης, η ένταση και η συχνότητα των οποίων διαφέρουν από άτομο σε άτομο. Έτσι λοιπόν ενδέχεται να βιώνουμε κάποια ή όλα από τα εξής:
- Επίμονη αίσθηση λύπης, παρατεταμένη καταθλιπτική διάθεση
- Απώλεια αίσθησης ελπίδας, έντονος πεσιμισμός
- Αισθήματα ενοχής και αναξιότητας
- Απώλεια ευχαρίστησης από πράγματα που παλιότερα μας ευχαριστούσαν
- Απώλεια σεξουαλικού ενδιαφέροντος
- Δυσφορία, ευερεθιστότητα, άγχος
- Μειωμένη ενέργεια και κούραση
- Διαταραχές στον ύπνο και στην όρεξη
- Δυσκολία στη συγκέντρωση και στη λήψη αποφάσεων
- Κοινωνική απόσυρση
- Αίσθημα μοναξιάς (ακόμη και με παρέα)
- Παραμέληση του εαυτού
- Τάση για κλάμα
- Αυτοκτονικός ιδεασμός
Πέρα από την παρουσία των παραπάνω συμπτωμάτων, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη και η διάρκεια τους, καθώς θα πρέπει να διαρκούν για τουλάχιστον δύο εβδομάδες. Ένα ακόμη σημαντικό κριτήριο είναι η μείωση της λειτουργικότητας του ατόμου και η δυσκολία του να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της καθημερινότητάς του (κοινωνικές, οικογενειακές, εργασιακές), εξαιτίας των συμπτωμάτων.
Αντιμετώπιση
Για να βοηθήσουμε τον εαυτό μας, είναι βασικό να μείνουμε ενεργοί. Να έχουμε χόμπι και ενδιαφέροντα, να κάνουμε πράγματα που μας αρέσουν και να βάλουμε την σωματική άσκηση στη ζωή μας.
Να βάζουμε στόχους, μικρούς και ρεαλιστικούς. Να κάνουμε προγραμματισμό των εργασιών και των υποχρεώσεων μας, να θέτουμε προτεραιότητες.
Να μιλάμε με τους άλλους και να εξωτερικεύουμε τα συναισθήματά μας. Να βγαίνουμε έξω, να συναναστρεφόμαστε με ανθρώπους, να συμμετέχουμε σε ομαδικές δραστηριότητες.
Να αποβάλλουμε από την καθημερινότητά μας όσα μας κάνουν να αισθανόμαστε άσχημα και να τα αντικαθιστούμε από πράγματα που μας κάνουν να νιώθουμε καλύτερα.
Να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε τον απαισιόδοξο τρόπο σκέψης μας, βλέποντας τα πράγματα από μια καινούρια, πιο θετική οπτική γωνία.
Το σημαντικότερο είναι να παραδεχτούμε πως νιώθουμε δυστυχισμένοι και να θέλουμε να κάνουμε κάτι για να το αλλάξουμε.
Να μην διστάσουμε να ζητήσουμε βοήθεια από τους ανθρώπους που έχουμε κοντά μας και να επισκεφτούμε κάποιον ειδικό, ψυχολόγο ή ψυχίατρο, η υποστήριξη του οποίου θα μας βοηθήσει να αναζητήσουμε τα βαθύτερα αίτια και να τα αντιμετωπίσουμε.
Και να μην ξεχνάμε ότι...η κατάθλιψη αντιμετωπίζεται!